Wij geloven dat steeds meer mensen naar kloosters en abdijen trekken om te ontsnappen
aan de gejaagdheid van het leven. Zeer veel abdijen liggen tevens in een zeer mooie natuur…
die voedt, heelt en de mens een geborgen veilige plek geeft. Abdijen leren ons te luisteren naar
het ritme van de aarde en de ziel van de mens.
‘Kunnen onze deelnemers daar hun ziel voeden of herontdekken?’ stellen wij ons de vraag in de begeleiding van onze abdij/bezinningsdagen.
Ons antwoord daarop is dat het goed is dat elke mens bij tijd en wijle zich even uit de wereld terugtrekt om er nadien beter en met meer inzichten naar terug te kunnen keren. Je even onderdompelen achter de kloostermuur. Daar krijg je als metgezel samen met de kloosterlingen een andere en beslist geen wereldvreemde leefwereld en tijdsbeleving. Het vergroot de hunker naar het goede, het schone en het ware. Het geeft innerlijke rust en graaft naar de diepgang van het leven.
Dat verlangen is onze drijfveer, het is de katalysator die ons in beweging houdt.Wij geloven dat zeer veel mensen zoekende zijn en dat de christelijke traditie die ons dierbaar is een antwoord geeft aan een hernieuwde oriëntatie. Het meeleven met de monniken en/of monialen – ‘ora et labora (bid en werk) – versterkt tijdens deze dagen de band tussen de persoonlijke spiritualiteit en het dagelijks leven van elke deelnemer. Een groepsgesprek met een broeder of zuster vormt zeker een van de hoogtepunten van onze bezinningsdagen.
Een verhaal
Er was eens een zenmonnik die zich het vuur uit de sloffen mediteerde.
Altijd extra uren kloppen als de rest al naar bed was of even een ommetje maken.
Op een dag vroeg de abt van het klooster hem waarom hij toch zo z’n best deed.
De monnik antwoordde: ‘Ik wil zo snel mogelijk de verlichting bereiken.’
Waarop de abt zei: ‘Misschien moet je gewoon eens even stil blijven staan.
Want wie weet zit de verlichting wel achter jou aan en kan hij je maar niet inhalen omdat je zo hard rent.’
Uit: Verlicht en verlost. Boeddhisme in ons dagelijks leven. 2012.
Annemiek Schrijver en Hein Stufkens.