Kunstschilder Mevr. Ellen Geerts presenteert de dialooglakens gemaakt door kinderen. Deze lakens zullen hun dienst bewijzen bij een raadszitting in het gemeentehuis van Oisterwijk.
Van 2 t/m 9 november 2012 is het de Week van de Dialoog in Oisterwijk, Tilburg en Loon op Zand. Voorafgaand hieraan herdenken we de bevrijding van Oisterwijk, Moergestel en Heukelom op 26 oktober 1945. Wat hebben die gebeurtenissen met elkaar gemeen? Ik denk alles.
Ik schrijf deze column kort na het zien van een documentaire over de grens tussen Griekenland en Turkije. Zeg maar ‘de rand van Europa’. Dramatisch om te zien hoe ontheemden uit Syrië, Iran, Irak, Somalië, Ghana, Mali en andere landen hun leven wagen in de hoop ergens in Europa hun kinderen een toekomst te kunnen bieden.
Tot mijn intieme en beste vriendenkring reken ik een Bosnisch echtpaar. Zij ontvluchtten voormalig Joegoslavië in 1992. Voor hen en hun zoontje was de samenleving in hun land niet veilig meer. Waarom niet? Als journalist pleitte hij voor dialoog in een land dat door politiek nationalisme uiteen dreigde te vallen. Zij had de moed om de consequentie te trekken uit dat pleidooi en gaf de aanzet tot hun vlucht naar Nederland.
Mijn vrienden zijn niet gestopt met het gesprek met hun familie, vrienden en oude bekenden en mensen die hen vijandig zijn. In 2009 en 2010 waren mijn vrouw en ik de gast van onze vrienden bij hun familie in Baja Luka in Bosnië Herzegovina. Met eigen ogen heb ik de gevolgen gezien van de meest recente oorlog in Europa. Ik heb de voor mij beklemmende terughoudendheid gevoeld om vrij met elkaar te praten over politiek, de oorlog, de onderlinge tegenstellingen. Het bijna tastbare verlangen van de mensen geproefd: nooit, nooit meer oorlog!
Van mijn Bosnische vrienden heb ik opnieuw geleerd wat ik van mijn ouders leerde bij de dodenherdenking op 4 mei en de bevrijding op 5 mei: nooit meer oorlog! Ruzie los je op door met elkaar te praten. Ik ben mijn ouders en vrienden dankbaar voor deze levensles.
Het voedt mijn besef dat het vermogen van mensen om met elkaar in dialoog te gaan ons onderscheidt van dieren. Als we dat vermogen niet met elkaar blijven ontwikkelen dan gedragen we ons op een kwade dag weer als beesten en is het weer oorlog. Daarom is de dialoog voor mij de hoeksteen van vrede. Als jij dat ook vindt, schrijf je dan in voor één van de dialoogtafels in Oisterwijk, Tilburg of Loon op Zand en bekwaam je verder in de dialoog. Denk je er anders over? Je bent zeer welkom om met mij daarover in dialoog te gaan!
Kijk voor meer informatie over de Week van de Dialoog op www.Oisterwijkindialoog.nl
Dhr. Maarten Pieters
Gedicht: De tafel
Ik zou jullie onder tafel willen vegen want daar is de wereld klein en overzichtelijk.
Je voelt je veilig en geborgen.
Beschermd, alle neuzen wijzen naar dezelfde kant.
Er kunnen relaties groeien en bloeien en je kijkt niet verder dan de vier poten.
Je zou voor altijd gelukkig kunnen zijn.
Je zult het zien.
Maar wacht…..nee…toch maar niet,
want ónder een tafel zie je de werkelijkheid niet meer.
Je verliest het zicht en contact met mensen,
je kleine kring zet steeds meer aan tot nijd en afkeer,
e staat geregeld op elkaars tenen en je wijst naar elkaar met opgeheven vinger.
Onder de tafel gaat je eigenheid verloren in kortzichtigheid.
Ik zou jullie graag áán mijn tafel willen nodigen, aan de dis om elkaar echt te ontmoeten.
Neem plaats óm de tafel en ga met elkaar in tafelgesprek,
de dialoogtafel is de plaats waar je elkaar werkelijk ontmoet en het leven tot volle wasdom kan komen.
Boven tafel.
Dat is sámen leven in de werkelijkheid van deze wereld.
Zulk een tafel zou ik jullie willen geven.
H E N K
Henk van der Poel – Oisterwijk, december 2011.
Henk en Marijke van de Poel ontvangen de Dialoog-Award in november 2011.
