Deze week twee gedichten: één van Kris Gelaude en eén van Anton Louwe .
Beide gedichten zijn afkomstig uit:
Tijdschrift voor Geestelijke Leven 2014/5 September-Oktober
Themanummer: De armen zijn altijd bij ons./ Nieuwe armoede: Probleem en uitdaging. ( www.tgl.be )
Armoede
Ze heeft geen naam,
geen stem, geen leeftijd.
Bestaan doet ze met ingehouden adem.
Ze houdt het binnenkamers,
achter vluchtige excuses, deuren of gordijnen.
Ze vecht voor waardigheid, ononderbroken.
Leert meestal jong om er het beste van de maken.
Toch komt ze zelden verder dan de kantlijn.
Vooruit zien lukt haar niet,
ze kan alleen maar moed
en kleine beetjes samen rapen
om naar best vermogen rond te komen.
Maar ze droomt
zonder het goed te weten
dat er ooit een dag komt
van gelijkheid en van mededogen.
( Kris Gelaude. Is vormingswerkster en schrijfster. Zij is medevoorgangster in de kapelgemeenschap van Filosofenfontein. Heverlee/België)
Compassie 3
Ik leef hartstochtelijk
alle dagen met je mee.
We worden een éénheid
in de kleine eeuwigheid.
We worden als druppeltjes
het volle water
van de aanééngehechte zee.
In passie leven we te samen
om ons in dingen te bekwamen…
…maar als het af en toe niet gaat,
omdat één van de voeten
omgekeerd op aarde staat,
dan gaan we weer een nieuwe pas beramen
die ons door compassie
in geluk weer verder leven laat.
( Anton Louwe. Straatdichter in Nijmegen. Hij maakt en verkoopt gedichten over de verschillende aspecten van zijn leven als dakloze in de stad. Hij is actief op twitter: @Straatvogelton )
*Graag verwijzen wij ook op onze website naar:
Wekelijkse Overweging uit de Abdij van Orval.( Zondag 14 september 2014 )
Bezinning op de overweging
Onze taal kent wonderlijke dubbelzinnigheden
volkomen tegengestelde dingen
worden soms door een en hetzelfde woord aangeduid.
Zo een dubbelzinnig woord is ‘het leven geven’.
Dat kan allereerst betekenen:
aan een nieuw wezen het bestaan schenken.
Maar het kan ook betekenen:
het eigen bestaan afgeven, zijn leven geven, sterven.
Een groter tegenstelling is nauwelijks denkbaar.
Misschien is de dubbelzinnigheid van onze taal niet zo vreemd
en onthult zij iets van de diepe menselijke werkelijkheid
dat mensen pas leven schenken aan anderen,
als zij het eigen leven ervoor durven inzetten.
Of zoals Christus zei:
“Niemand heeft groter liefde
dan hij die zijn leven geeft voor zijn vrienden.”
En…Hijzelf heeft het voorgedaan:
Het zaad moet sterven
om te leven. ( Kees Harte )
* Volgende week in het weekend van 20/21 september 2014 is er een nieuwe wekelijkse inspiratie . WELKOM en tot dan…!!!
