De drukte van de dag is bijna ieders deel. Het lijkt alsof we door ‘de vormen’, ‘de dingen’ en dus de materie altijd opnieuw worden ingehaald. In alle jachtigheid lijkt het alsof de tijd steeds sneller gaat omdat we veel willen doen, iets snel willen hebben en altijd weer nieuwe verlangens hebben. We hollen daarbij naar A terwijl we eigenlijk naar B zouden moeten rennen. We krijgen het allemaal nog nauwelijks georganiseerd. Het ongeduld is nooit ver weg. Onze ergernis evenmin. Voor we het goed en wel beseffen, worden we geleefd. We zijn moe en we worden hét moe.
Ergens in april zat ik bij een vriend… … onder een rijk bloeiende Japanse kerselaar. Het was eerst lang stil – tot hij zei: “In het leven waar ik zit, wil ik uitstappen. Ik hou het niet langer. Mijn lichaam snakt naar anders. Ik wil het langzamer, eenvoudiger. Ik wil weg uit de waan van de dag, de stress, de gekte. Ik voel me uitgewrongen. Ik wil tijd krijgen, tijd om te leven. Ik wil de dingen laten bezinken, mijn geest en wezen ruimte geven. Rust wil ik. Vrede. Versta je mij?” Toen werd het andermaal stil. Vervolgens zei hij met een diepe stem en op ernstige toon: “Er is maar één weg. Keuzes maken. Kiezen voor minder hebben en meer zijn.”
De vakantie komt er aan of is al begonnen…
Dat is ‘nu’ leven. Tijd hebben voor jezelf, je partner, je kinderen. Laat je niet opnieuw verleiden om alles te willen. Vakantietijd is ‘tijd die vacant is’, vrij en openstaat voor andere dingen, die jij bepaalt, die jij kiest!Gun jezelf tijd en ruimte om te léven. Word je bewust van de rijkdom van je leven, de mensen rondom je, de vele dingen die je hebt, van het onnoemelijk vele dat je kreeg en krijgt… voor niets. Word je vooral bewust van wie je bent, écht bent en wie je wil worden, écht wil worden.
Gom daarom wat drukte weg uit je leven.
Bond Zonder Naam ( Spreuk van de maand juli 2014)
Graag verwijzen wij op onze site naar de Wekelijke overweging uit de Abdij van Orval.
( Zondag 6 juli 2014 : 14de Zondag A-jaar )
Een zacht juk
Jezus legt geen zware lasten
op onze schouders.
Hij vraagt van niemand
het onmogelijke.
Hij doet eerder een beroep
op het kind in ons.
Onbevangen, met een open hart
mogen we kijken
naar mens en wereld.
Vol bewondering en eerbied
mogen we God ontdekken
als de grond van ons bestaan.
Vrij en bevrijdend kunnen we
omgaan met anderen.
Jezus nodigt ons uit
om van harte en hartelijk
in het leven te staan.
Dan is niets te zwaar,
want liefde is toch
onze grootste krachtbron.
Aan het voorbeeld van Jezus
mogen we energie ontlenen
om in vrijmoedigheid
het beste van onszelf te geven.
Hij is geen dwingeland,
geen muggenzifter,
maar een levende uitnodiging
om mens van God te zijn.
Zijn zacht juk
houdt ons in evenwicht;
zijn lichte last
mogen wij van harte dragen. ( Wim Holterman osfs )
Volgende wekelijkse inspiratie Maandag 14 juli 2014.
Welkom.
