Eén van de vrienden van de Laura van abt Poimen heeft ooit eens een mooie brief /bezinning ontvangen van priester Hugo Vanmarsenille ( 1938 / 2016 ) die wij met haar toestemming mogen publiceren bij de aanvang van de goede Stille Week op Palmzondag.
Als « later » « nu » wordt
Wat ik vandaag wil schrijven is een ervaring die me reeds lang is geschonken en dus toch wel tijd heeft gekregen om te rijpen doorheen zeer wisselende en ingrijpende gebeurtenissen. Tijdens het preken van een retraite trof mij heel onverwacht (had niets met het thema van de retraite te maken) een woord van Sint Jan : “Wie in Mij gelooft, HEEFT eeuwig leven” (6,40).
Ja, dat eeuwig leven, dat was toekomst, dat was voor later en wat betekenen die woorden toch, wat is dat “eeuwig leven”? Die tegenwoordige tijd wekte veel vragen.. Na deze eerste afwijzende oprispingen van ongeloof wilde ik deze woorden gewoon op zij schuiven voor” later”. Maar ze lieten me niet los, te pas en te onpas welden ze in me op; ik voelde dat ik er aandacht moest aan geven. Moeizaam en langzaam groeide er geloof in die woorden en ze gaven zelfs een zekere vreugde. Deze zin zou de titel worden van de retraites die ik in 2014 mocht preken.
Maar hoe dat ”eeuwig leven” duidelijk gaan verwoorden? Ik merkte op dat ik er tot nu toe nooit een homilie had over gehouden. Het zat dus wel degelijk ondergesneeuwd. Eerst begon ik erover na te denken, maar dat bracht me niet veel verder dan “eeuwig dat is altijd” en “eeuwig valt buiten onze vertrouwde tijd en ruimte ervaring”. En toch bleef het me intrigeren.
Dan ging ik bij enkele mystieken kijken om het spoor van het denken te laten en te verwijlen bij hun ervaring en intuïtie. Daar dienden zich woorden aan als “liefdevolle eenwording, leven, vrede, kleinheid èn grootheid, nooit eindigend bemind zijn, geluk, verwondering, éénwording …
Theresia van Avila spreekt over haar “innerlijke burcht” die nooit kan ingenomen worden;
Anselm Grün schrijft dan over “een innerlijke ruimte” waar geen schepsel kan binnentreden.
En wat dacht je van de woorden van Toon Hermans : “Er klinkt in mij een levenslied. ik kan het duidelijk horen, maar als ik het in woorden giet heeft het zijn kracht verloren”
Zo heeft ieder zijn of haar manier, zijn of haar woorden om over deze ervaring te spreken, wel wetend dat deze woorden nooit ten volle weergeven, wat ervaren wordt en dit houdt dan ook een zekere ontgoocheling in. Er is méér dan die woorden en dit wekt het verlangen om verder te gaan. Niettegenstaande hun beperktheid brachten deze woorden me wel op een spoor: dat eeuwig leven waar Jezus het over heeft, dat is een onuitputtelijk mysterie dat ik en elke mens NU reeds in ons dragen. . Die mens die ik nu ontmoet draagt dat eeuwig leven nu in zich.
Stilaan groeit een andere kijk op eigen menszijn en de anderen. Wat een wonder, die mens, dus ik, gij, wij… Maar laat er mij onmiddellijk aan toevoegden dat die ervaringen mijn beste momenten zijn. Er zijn inderdaad nog veel hiaten tussen. Ook dit mocht ik ontdekken bij de grote mystieken. Stilaan begon ik dus tastend en zoekend mijn nieuwe retraites voor te bereiden.
Toen gebeurde er iets heel ingrijpends : ik werd ziek. Dus stop met die voorbereidingen maar de zoektocht ging verder. Dat eeuwig leven dat ik nu in me draag werd een “later” dat heel dicht nabij kwam. Ik ben toen heel stil geworden, weggezonken met heel veel vragen: waar was nu mijn verwondering, mijn gevoelen van bemind zijn? Hoe diep waren deze woorden in mijn beleving geprent? Toch was er een lichtje van dankbaarheid. Ik mocht reeds meer dan een jaar verwijlen bij de woorden van Sint Jan. Ik was geschokt, maar ook een beetje vertrouwd met dat eeuwig leven dat plots heel nabij scheen.
Het “later”, werd een reëel “nu”.
Dat ik een jaar voordien geraakt werd door die woorden van Sint Jan, beschouw ik nu als een genade. Ik voel me geleid. Ik vermoed dat de apostelen op die paasmorgen ook iets in die lijn moeten ervaren hebben. Waar mijn woorden stamelend iets weergeven van deze diepe realiteit, hebben zij zeer intens mogen horen en voelen in het Woord dat Jezus tot hen sprak en was … Ze spreken van verwondering, mededogen, liefde tot en met, vrede, verbondenheid…woorden die herkenbaar zijn in onze ervaring maar die zij hebben mogen ontvangen van Hem die deze zo intens beleefde, ja het Woord zelf was.
Karl Rahner schreef ooit : “Jezus was de mens die al zijn menselijke mogelijkheden zo intens en ten volle wist te beleven dat zijn volgelingen in hem God zagen”. Vanuit deze ervaring is hun verrijzenisgeloof gegroeid : ja, die mens Jezus droeg het eeuwig leven in zich, een Leven waar zelfs de dood niet kon aan raken…een onneembare innerlijke burcht. Op weg naar Pasen kunnen we misschien het vers van Sint Jan als leidraad meenemen.
In stilte dit vers vaak herhalen en bidden om het geloof dat onze blik op het leven zou vernieuwen en verdiepen. Het gaat hier niet om de angst voor de dood te verzachten maar wel om ons mens-zijn in al zijn diepte te beleven en te kunnen verwijlen in die Liefde waar elke mens zo naar verlangt. Dit Leven is er, maar het sluimert vaak omdat wij er geen aandacht aan schenken, maar wij kunnen het ook laten opborrelen als een ware bron, zoals Jezus zegt aan de Samaritaanse vrouw.
We zullen vrij komen van wat we zo vaak denken en zeggen “dat is voor later”. De laatste week in de vastentijd is de geschikte tijd om ons als christen te bezinnen over wat God uiteindelijk met ons wil : dat we Leven zouden hebben en Leven in overvloed. Dit proberen is de ware vreugde van Pasen en is een bron van hoop voor ons allen.
Aan allen nog een stille GOEDE WEEK op weg naar een vreugdevol Paasfeest!. (Hugo)
* Graag verwijzen wij ook op onze website naar de wekelijkse Nederlandstalige overweging uit de Abdij van Orval ( Zondag 9 April 2017 )
Wegens de Paastriduüm dagen in de STILLE WEEEK zijn er geen vermelding van activiteiten.
Het was goed hier te zijn, maar het is ook goed heen te gaan om elders “licht” te zijn en met velen te delen wat jou geraakt heeft.
Alle goeds in het heden bij elke nieuwe dag in deze april maand 2017.
Iedere dag een nieuwe dag, anders dan gisteren. Wat wij vandaag beslissen, geeft nieuwe vorm aan ons leven. Nieuw is een kwaliteit die God aan ons leven geeft. Laat elke nieuwe ontmoeting een ontmoeting zijn die nog nooit eerder heeft plaatsgehad. Laten wij er dus ten volle van genieten en uitkijken naar de volgende!
Wij zijn er terug voor de wekelijkse inspiratie en de overweging uit de trappisten Abdij van Orval in het weekend van Zaterdag 22 april / Zondag 23 april 2017 …
