Op een ochtend kwam de zon op in een slechte bui.
“Ik ben het echt beu om iedere ochtend op te gaan en dag in dag uit licht te geven aan de aarde,” zei hij. “Ik ben het beu om het koren te doen rijpen en de sneeuw te doen smelten. Wat doen de mensen in ruil daarvoor ooit voor mij?”
De zon dacht hier nog steeds over na toen het begon te regenen.
“Vrouwe Regen,” merkte de zon op. “Jij geeft de aarde water en voortdurend laat je de bloemen groeien. Jij maakt de velden groen en vult de rivieren. Wat doen de mensen ooit voor jou in ruil daarvoor?”
Toen de regen dit hoorde, fronste ze haar voorhoofd, brak los in een verschrikkelijk geraas en viel languit op de aarde. En toen ze viel, praatte ze op de aarde in: “Luister, Moeder Aarde. Jij staat toe dat de mens jou bewerkt, jou openrijt, jou bekrast en afschraapt. Wat doet de mens in ruil daarvoor ooit voor jou?”
De aarde trok zich terug in haar eigen voren en mompelde tegen de graankorrel: “Hé, kleine graankorrel. Jij laat jezelf doodgaan zodat de mens brood kan eten. Wat doet de mens in ruil daarvoor ooit voor jou?”
En de zon hield op met schijnen.
De regen hield op met vallen.
De aarde hield op met de graankorrel vast te houden.
De graankorrel hield op met ontkiemen.
En het leven verdween van het aardoppervlak.
Uiteindelijk raakte de zon verveeld omdat er niet langer nog kinderen in zijn warmte en licht dansten.
De regen raakte bedroefd omdat hij nooit de glimlach van de tuinman in zijn tuin zag.
De aarde kreeg een bezwaard gemoed omdat ze nooit de vreugdevolle stappen van de landarbeider op haar rug voelde.
En de graankorrel rotte weg in eenzaamheid.
Samen besloten ze om een gesprek te hebben met God, de schepper, en dit is wat ze tegen hem zeiden: “Heer, alles in dit universum wat u zo goed en vruchtbaar geschapen heeft, sterft. We smeken u om leven terug te geven aan de aarde.”
En God antwoordde: “Vrienden, ik heb jullie alles gegeven wat je nodig hebt om het leven op aarde te ondersteunen. Het leven kan alleen uit jullie en tussen jullie geboren worden. En het leven zal opnieuw geboren worden als ieder van jullie vanuit zijn of haar natuur deelt met de hele schepping. Want leven wordt geboren uit het delen van leven. En waar samenwerking wordt geweigerd, kan geen leven zijn.”
( Zinnige verhalen: Verhalen mail Augustus 2014)
www.zinnigeverhalen.nl
*Graag verwijzen wij ook op onze site naar de Wekelijkse Overweging uit de Abdij van Orval. ( Zondag 31 augustus )
Bezinning op de overweging
Als je Jezus wilt volgen
in alles wat Hij doet en zegt,
kies je zeker niet
voor de gemakkelijkste weg.
Vaak zal je merken
dat de mensen je niet begrijpen
of dat ze jouw toegewijde inzet
in vraag stellen.
Sommigen zullen misschien
ronduit negatief reageren
op je christen zijn.
Weet dan dat God je blijft dragen,
want Hij is ‘onze Vader’.
Je hart kan sterven
van ontgoocheling en eenzaamheid,
maar je vertrouwen in God
doet je echt leven.
* Volgende week in het weekend van 6/7 september 2014 is er een nieuwe wekelijkse inspiratie .
WELKOM en tot dan…!!!
