Vergeven…

Je gaat niet dood aan de beet van de slang, wel aan het gif.
Als je gekwetst wordt, wordt je gebeten.
Als je niet vergeeft, vergiftig je jezelf.

Iemand kwetst je diep. Iemand beledigt je, bedriegt je, verraad je.
Hoe reageer je? Verontwaardigd, woedend. Werkelijk, dit is onvergeeflijk!

Je reactie is begrijpelijk. Tussen jou en die ander gaapt een kloof.
Je wilt hem/haar niet meer zien.
Dat heeft die ander aan zichzelf te danken. Immers als je zó optreedt, diskwalificeer je jezelf.

Nee, in zo’n  situatie ligt vergeven niet voor de hand. Toch zal het er van moeten komen.
Niet direct, maar ’n keer.
Ter wille van de menselijkheid zul je toch eens een stap moeten doen, een gebaar moeten maken.
Het zal veel van je vergen. Vergeven is zwaar werk. Maar je krijgt er geen spijt van.
Ter wille van de menselijkheid. Om te beginnen de menselijkheid van die ander.
Wat heeft hij, behalve jou, ook zichzelf aangedaan!
Door zijn gedrag heeft hij zijn eigen humaniteit in gevaar gebracht.
Hij valt zeer te beklagen. Jij bent de enige, die hem kan helpen.

Ben je daartoe bereid, dan is daarmee ook je eigen menselijkheid gediend.
Innerlijk word je er niet beter van wanneer je volhardt in je onverzoenlijkheid.
Volharden is dan: steeds harder worden, verstenen.

En je kunt het – vergeven. Zo begaafd ben je wel.
En hoe prachtig kom je dan aan het licht: als je die ander weer een kans geeft.
Vergeven – opnieuw beginnen.
Zwaar werk, mooi werk. Je bouwt iets op.
Humaniteit.
Een mens bouw je op.

(Hans Bouma)

 

Een nieuw perspectief

In het land der blinden is éénoog koning.
We zijn soms ziende blind,
vastgepind door ons eigen verleden
of door anderen ons aangepraat.

We plaatsen elkaar in hokjes
en bouwen levenshoge muren op.
Eenmaal een dief, altijd een dief.
Onze oogkleppen verhinderen ons
om met aandacht naar anderen te kijken.

We leven met verwijten,
rancuneus, met een dodende blik bijna.
Of we voelen ons leven ingeklemd door anderen,
verstikkend, zonder toekomst.

De man van Nazareth geeft nieuw perspectief.
Hij plaatst mensen in een nieuw daglicht.
Hij geeft ruimte, leven, toekomst.
Waar mensen dreigen te worden vermorzeld
door onbegrip en door onwil,
daar biedt Hij leven aan.

Hij stijgt uit boven de grenzen
van wetten en verdachtmakingen.
Hij geeft mensen nieuw zicht op leven,
Hij geeft doorzicht en geloof in toekomst.
Licht is Hij voor mensen,
die tastend als blinden door het leven gaan.
Hij bevrijdt hen tot leven voor mens en wereld.

( Wim Holterman osfs )

Welkom…
bij de volgende wekelijkse inspiratie op Maandag 7 April 2014.