Bij de mens draait alles om zijn relatie met de ander. Hoe kan hij een relatie vruchtbaar maken, echt leven brengen in het hart van elke relatie, een wegkwijnende relatie weer tot leven wekken? Soms probeert hij een relatie te ontlopen, maar hij kan haar ook ‘verwezenlijken’. Vaak geeft een relatie aanleiding tot conflicten, maar wat er ook gebeurt: zij kan steeds de mogelijkheid bieden om te groeien en te gedijen en vruchtbaar te zijn – zelfs wanneer zij ogenschijnlijk mislukt.
Jezus vulde zijn relaties met anderen op een uitermate vruchtbare manier in. Bij al zijn ontmoetingen gebeurt er iets belangrijks, iets wat van wezenlijk belang is voor het leven, waarbij niets onbeduidend of oppervlakkig is. Hij houdt rekening met de behoeften van wie honger of dorst heeft, een vreemdeling is of ziek of in de gevangenis zit. Bij Hem voelen de mensen dat ze erkend worden zoals ze werkelijk zijn, voorbij aan alle uiterlijke schijn, onafhankelijk van hun daden, successen en mislukkingen, los van de slechte naam waar ze maar niet van afkomen. Wanneer Hij tot hen spreekt, is Hij ervan overtuigd dat ze in staat zijn de geheimen van het Koninkrijk te verstaan. Hij raakt ze aan en gaat met hen aan tafel. Dankbaar aanvaardt Hij alles wat ze hem geven: welriekende olie, een daad van geloof, een maaltijd – of vijf broden en twee vissen, die Hij vermenigvuldigt om er allen mee te voeden die Hem naar een eenzame plaats gevolgd zijn om naar zijn Woord te luisteren en er niet aan gedacht hebben om eten mee te brengen. Hij stelt ze op hun gemak: bij Hem vinden ze rust!
Allereerst zouden we ons in deze notie van de vruchtbaarheid in onze relaties kunnen verdiepen en ons haar eigen maken, haar als een kostbare parel in onze handen houden, als een nieuwe graankorrel die we in het diepst van ons hart gaan planten. Vervolgens kiezen we ervoor om de vruchtbaarheid in onze relaties ook werkelijk te beleven. We kunnen ons hiertoe dag na dag door de Geest laten inspireren.
Uit: Kom weer tot leven – Simone Pacot
