Wereldwaterdag

In de putemmer,
een stralende ochtend-
ik leen water.

Lady Chiyo-Jo
Een van de grootste vrouwelijke haikudichters (1701-1775)

Zaterdag 22 maart was het wereldwaterdag.

Het simpele maar bovenstaand diepzinnige gedichtje van Chiyo-Jo drukt respect en waardering uit voor die vloeistof waar elk mensenleven van afhangt.

Bij ons stroomt water uit de kraan, als vanzelf. Voor een groot deel van de wereldbevolking is dat niet zo. Bijna 768 miljoen mensen beschikken niet over veilig, drinkbaar water. Gebrek aan schoon drinkwater en goede sanitaire voorzieningen zorgt dagelijks voor vele doden, vooral bij kinderen jonger dan vijf jaar.
Als je dagelijks ver moet lopen om water te halen of als je ziek bent door onzuiver water te drinken, kan je niet naar school of naar je werk. Mensen op het plateland en in de snel groeiende steden in Latijns-Amerika, Azië en Afrika hebben het meest te lijden onder het gebrek aan water.

Meer info op: www.protos.be

Water: een noodzaak voor de talloze plaatsen in de wereld waar de woestijn oprukt.
Helder, drinkbaar water: bepalend voor de levenskansen van zoveel bevolkingsgroepen.
Water: ook symbool van het leven zelf, dat wij al een gave van de Onzichtbare mogen ontvangen. Een christen wordt er in gedoopt en het is een opgave een leven lang te herbronnen. Anders verschraalt je bestaan, heb je een ‘burn-out’, wordt alles dor en droog.

Waar vinden wij dat ‘levend’ water?
Het gebeurt in de ontmoeting, in het vertrouwen van mens tot mens,
in die Jezus die aan de waterput gaat zitten om een Samaritaanse vrouw te ontmoeten.
Er moet dieper gegraven worden worden dan de situaties die ons dagelijks verlammen.
Het vraagt openheid, ontvankelijkheid, verdraagzaamheid , luisterbereidheid…en zoveel meer

Je hoeft het niet ver te zoeken op heilige plaatsen ver weg.
Het gebeurt op de plek wat je staat, waar je leeft, waar je levenstaak begint.

( In België : Vastenkalender 2014 / 40 dagen vandaag en morgen / Broederlijke delen
en in Nederland Vastenactie in Nederland. ) 

 

Het gesprek bij de bron

In een onooglijk gebied,
– ergens tussen Galilea en Jeruzalem,
met de dood voor ogen –
ontspint zich een gesprek
tussen Jezus en de Samaritaanse vrouw.

Eerst ging het over alledaags water,
later over de bron van leven.
Het gewone levensnoodzakelijke
krijgt door de woorden van Jezus
een uiterst diepe betekenis.

Hijzelf wordt tot de bron
waaruit mensen kunnen putten.
Meer nog: Jezus boort in mensen
nieuwe levengevende bronnen aan.

Het gesprek van Jezus en de Samaritaanse
kan in ons de vraag doen opborrelen:
welke is onze bron, waaruit leven wij?
Wat is in ons leven echt belangrijk
en wat geeft er richting aan?

Zittend bij de bron
mogen we in gesprek gaan met onszelf.
We mogen de woorden van Jezus
door ons heen laten gaan
als levend en verfrissend water.
Het geeft nieuw zicht op ons leven,
richting en toekomst voor elk van ons.
( Wim Holterman osfs)

Welkom

bij de volgende wekelijkse inspiratie: Maandag 31 maart 2014.