En ja, zij spreken hun eigen vonnis uit : ”De onmensen ! Laat hij ze op een mensonwaardige manier ombrengen en de wijngaard verpachten aan andere wijnbouwers, die de vruchten wel aan hem afdragen wanneer het daar de tijd voor is” (Mt 21,41). Jezus heeft nu nog maar de betekenis van de parabel aan te geven : “Het koninkrijk van God zal u worden ontnomen, en gegeven worden aan een volk dat het wel vrucht laat dragen. Wie over die steen struikelt zal gebroken worden, en iedereen op wie die steen valt zal worden verpletterd”. Toen begrepen ze eindelijk dat Jezus over hen sprak (Mt 21,43-45). Ze hadden immers reeds besloten Jezus uit de weg te ruimen …
Dergelijke agressie zullen de hogepriesters niet dulden. Jezus weet het : hij onderlijnt het aanmatigend gedrag van de religieuze leiders die de tot hen gezonden profeten vermoorden.
Het grootste gevaar voor Jezus waren juist die machtige beheerders van de Tempel. In verstandhouding met de Romeinse bezetter, waren ze de echte machtsdragers. Vanuit hun standpunt waren Jezus’ verkondiging van het komende Rijk Gods, zijn kritische visie op de toestand, zijn solidariteitsprogramma met de outcasts van de maatschappij en zijn vrijheid van spreken en handelen een radicaal gevaar voor hun privilegies die door Rome in stand gehouden werden. Van populaire rondreizende predikant was Jezus een verontrustende profeet geworden. Eerst had hij bezorgdheid gebaard, maar nu, gezien de inslag van zijn actie, betekent hij een subversief gevaar. En dat met een zelfzekerheid dat hij thans het gezag der hogepriesters durft trotseren !
Jezus wist dat zijn lot bezegeld was : driemaal reeds had hij zijn komende dood aangekondigd (Mt 16,21-23; 17,22-23; 20,17-19). Maar tevens dat hij niet in de dood zou blijven : God zou hem doen verrijzen. De steen verworpen door de bouwers zal de hoeksteen worden die een gans nieuw gebouw schraagt. Een nieuw messianisch volk zal door God worden opgewekt.
In Jezus speelt God zijn laatste troef : zijn Zoon, “want in Hem is alles geschapen in de hemel en op de aarde” (Kol. 1,16), en Hij zendt hem “om alles met zich te verzoenen” (Kol. 1, 20). Daarmee heeft God zich echter in zijn eigen wezen kwetsbaar opgesteld. Ook zijn liefde die ging tot het uiterste, kon op haar beurt afgewezen worden, en dat gebeurde ook met de moord op zijn Zoon. God heeft die kwetsbaarheid aanvaard, dat extreme risico. En Hij gaat verder in dit aanvaarden. Door hem aan de christenen te geven, heeft God zijn wijngaard Israël uitgestrekt over de ganse aarde, en Christus wordt er nog steeds vervolgd en verworpen in zijn broeders in Irak, Syrië, Egypte, Nigeria, Somali, enz. ….
Telkens weer vergeten wij die kwetsbaarheid van God, de gewilde onmacht van zijn Liefde. Wij vergeten steeds weer dat zijn absolute liefde de absolute promotor is van onze vrijheid tegenover dewelke Hij al-onmachtig wil zijn. Wij dromen van een machtige God in een machtige Kerk. Wij aanvaarden moeilijk dat God onmachtig wil zijn en dat de Kerk arm wordt en haar prestige verliest.
Waarom zouden wij deze zwakheid en kwetsbaarheid niet aanvaarden ? Is God zelf niet zwak en weerloos in onze wereld gekomen ? “Wat voor de wereld zwak is, heeft God uitgekozen om het sterke te beschamen” (1 Kor 1, 27), zegt Paulus tot de Korintiërs, en hij voegt eraan toe : “zelf heb ik mij bij u aangemeld, zwak, onzeker en angstig” (1 Kor 2,3). En hij besluit : “Terwille van Christus zal ik daarom graag zwak zijn : in smaad, nood, vervolging en benauwdheid. Want als ik zwak ben, dan ben ik sterk” (2 Kor 12,10). Dat is een klare boodschap voor de Kerk die zwak mag durven zijn.
God heeft zich in Jezus lijdend getoond, onmachtig en verworpen. Hij denkt niet zijn gezicht te verliezen als Hij zich kwetsbaar opstelt in zijn liefde. Hij lijdt omdat Hij liefde is en de mensen niet dwingt. Hij is een God die met ons meegaat in de gestalte van de zwakken, de kleinen en hulpelozen. “Ik was ziek, hongerig, gevangen” (cf. Mt 25,35-36). In zijn meest lichamelijk contact met ons biedt Hij zich even hulpeloos aan als gebroken brood, opdat wij zouden worden zoals Hij.
( Broeder Mark /Abdij Orval )
Terug naar wekelijkse inspiratie
