VAN, OVER en DANKBAARHEID SPREKEN
Op 31 oktober 2019 komen de aangemelde deelnemers aan bij de ingangspoort bij de monniken van Koningshoeve.
Het is vier uur in de ochtend…
De nacht maakt zich op om in de dag over te gaan. Drie groepen van zeven personen krijgen een kamer toegewezen in het klooster met even zoveel gespreksleiders. Ik ben een van hen; laat toegevoegd om vrouwelijke kwaliteit.
De goed verwarmde spreekkamer ”Bethanie” is voor drie uren mijn domein. Na een kennismaking van deze “zeven plus een” zal het moeten gaan over geluk; een hogere insteek is nauwelijks denkbaar. De jongste blijkt zesentwintig; de oudste ben ikzelf. Mijn rol is secuur omschreven en extern nauwkeurig voorbereid.
Ik lees een aangereikt gedicht voor. Het gaat over luisteren.
Wat is belangrijker dan dat, als je echt in contact wil komen.
Geen discussie, maar dialoog is de opdracht. Je eigen gedachten opzij zetten; je openstellen voor wat gezegd wil zijn. “Ieder bewaakt zijn of haar eigen privacy”, is mijn voorstel. Toch komen er dingen op tafel die zelden aan bod komen.
In de nachtelijke intimiteit binnen kloostermuren is spreken over en luisteren naar de diepste roerselen van mensen geen opgave. Het werkt eerder bevrijdend. De innerlijke rijkdom van zeven aan elkaar onbekende mensen is misschien ook helend voor wie behalve de ervaring van klein of groot geluk, gewag kan maken van wat het geluk in de weg staat.
Ik hoop het maar…
Geluk en ongeluk, twee onafscheidelijke grootheden die beiden opborrelen in een gesprek, een ontmoeting als deze. Hoe kan het ook anders? Verrassend ook hoe de een meteen de diepte in schiet en de ander vlak voor het einde onverwachte onthullingen doet.
Wat zijn we verschillend; wat zijn we hetzelfde.
In de pauze drinken we koffie en eten we home-made cake. Ze kunnen er wat van, de paters. Maar zingen doen ze ook.
In stilte lopend door de brede kille kloostergangen gaan we ons voegen in het ochtendgebed; de Lauden:
Gelukkig het volk, Heer, dat jubelen mag en wandelt in het licht van uw gelaat…
Gelukkig is de man die wijsheid zoekt. Het brood van inzicht zal zijn voedsel zijn…
Gelukkig al wie de Heer vreest, wie wandelen wil in zijn wegen…
Zo goed zo erbarmend is onze God, de hemelse zon zal over ons op gaan.
Een gastvrij ontbijt staat voor ons klaar. Voor een enkeling is de kloosterwinkel nog eventjes aantrekkelijk.
Ik ga naar huis; het is licht geworden….
Ria Schoenmakers van Osch ( Gespreksleider Abdij Koningshoeven)
Vreugde kunnen putten
uit de vreugde van een ander
dat is het geheim van het geluk.
( G.Bernanos 1888-1948)
