In die tijd nam Jezus Petrus, Jakobus en diens broer Johannes met zich mee en bracht hen boven op een hoge berg, waar zij alleen waren. Hij werd voor hun ogen van gedaante veranderd: zijn gelaat begon te stralen als de zon en zijn kleed werd glanzend als het licht. Opeens verschenen hun Mozes en Elia, die zich met Hem onderhielden. Petrus nam het woord en zei tot Jezus: “Heer, het is goed dat wij hier zijn. Als Gij wilt zal ik hier drie tenten opslaan, een voor U, een voor Mozes en een voor Elia.” Nog had hij niet uitgesproken of een lichtende wolk overschaduwde hen en uit de wolk klonk een stem: “Dit is mijn Zoon, de Welbeminde, in wie Ik mijn welbehagen heb gesteld; luistert naar Hem.” Op het horen daarvan wierpen de leerlingen zich ter aarde neer, aangegrepen door een hevige vrees. Maar Jezus kwam naar hen toe, raakte hen aan en zei: “Staat op, en weest niet bang.” Toen zij hun ogen opsloegen zagen zij niemand meer dan alleen Jezus. Onder het afdalen van de berg gelastte Jezus hun: “Spreekt met niemand over wat ge hebt aanschouwd voordat de Mensenzoon uit de doden is opgestaan.”
Enkele bedenkingen bij de lezing van zondag 12 maart 2017
*De leerlingen zien Jezus geopenbaard in al zijn goddelijke glorie. Het is een bijzonder moment voor hen, zoals Petrus bevestigt – ‘het is goed voor ons om hier te zijn.’
*De stem van God de Vader die uit de wolk weerklinkt, brengt een belangrijke boodschap over aan de leerlingen en aan ons – ‘Luister naar Hem.’ Een luisterend hart is een hart verwarmd door Gods liefde en onderricht door zijn woorden. De ene naar wie we luisteren is de Zoon van God, Jezus, verheerlijkt in zijn menselijkheid.
*Bidden is beter te omschrijven als luisteren dan als spreken.
*Neem wat tijd om zijn woorden te laten resoneren, of om te luisteren naar de sfeer van liefde en vrede in het gebed.
Bron: Gewijde Ruimte
