Het is alsof zij zich eerst van dit wonderlijke gebeuren in hen bewust moeten worden, en dan eraan toe zijn om met die verbazingwekkende God in contact te komen. Hun nieuwe relatie met zichzelf brengt hen tot een vruchtbare vriendschap met Hem die hen steeds weer geroepen heeft.
Die reis naar je binnenste doe je niet van de ene op de andere dag. Al is de afstand tussen je hart en je hoofd maar enkele tientallen centimeters groot, het kost ons jaren eer we onze gevoelige kern bereiken. Ik dacht lange tijd dat God toch niet bijzonder van de wereld kon houden, omdat die niet geestelijk genoeg was. Eerst later kwam ik langzaam tot het besef dat God de wereld uit liefde had geschapen, en dat hij vol hartstocht overal sporen van zijn liefde had achtergelaten.
De mensen en gebeurtenissen in mijn dagelijks leven waren al wel tekens van God. Had ik meevoelende aandacht besteed aan mijn verlangens en mijn vreugde, dan had ik daarin de symfonie van Gods eigen oneindige vreugde gehoord. God was heel intiem betrokken bij mijn leven, maar ik besefte niet welk een innerlijke rijkdom er in mij schuilging. Om God te vinden moest ik de wereld niet verlaten, maar bij Hem thuiskomen – en bij mezelf – en God was daar, wachtend op mij.( N. Sintobin s.j )
Terug naar de : Wekelijkse Inspiratie
