‘Dierbaren verliezen, geen mens ontsnapt eraan en het maakt ten diepste deel uit van het leven.’ Jan Daem spreekt datgene uit, waar veel mensen liever van weg blijven. Toch komt er voor ieder een moment waarop men gedwongen moet omgaan met verlies van een dierbare en juist voor die mensen breekt dan een zware periode aan. Hoe dat verlies is en hoe daar mee om te gaan; daarover vertellen Peter en Piet. In dit artikel zonder achternamen, uit respect voor hun persoonlijke sfeer en die van hun familie. ( een verslag door Joris van der Pijll – Oisterwijks Nieuws 20 September 2014)
Piet (72) verloor zijn vrouw na een lange lijdensweg. ‘Onze huisarts heeft ons altijd goed begeleid en toen ik bij hem kwam met fysieke problemen heeft hij me geattendeerd op de noodzaak tot aandacht voor het verwerken van het verlies van mijn vrouw.’ Piet kreeg na het overlijden van zijn toen 60-jarige vrouw enkele klachten, waaronder een TIA. ‘Dat begon na ongeveer een jaar, dat eerste jaar daar moet je doorheen, dan is werken aan verwerking volgens mij nog te vroeg, maar toen kreeg ik toch het advies er actief iets mee te doen, niks voor mij, dacht ik.’
Na bijna een halve eeuw samenzijn, bleef er een enorme leegte achter en Piet kreeg er steeds meer moeite mee. ‘De huisarts heeft zijn advies een paar keer herhaald, had niet verwacht dat ik het zou doen, maar ik heb me toch ingeschreven. Daarop kwam Jan Daem bij mij voor een eerste kennismaking en dat voelde al meteen goed. De eerste keer kwam ik dan ook in de warmte van de groep terecht, met mensen die allemaal meteen herkennen en echt begrijpen wat jij van binnen meemaakt.’ In de gespreksgroep werken de deelnemers samen aan verwerking van hun verlies. ‘Vergeten doe je het nooit, het verlies blijft en het gemis ook, maar ik heb er meer rust in gevonden.’
Voor Peter (66) was het eerste jaar na het verlies van zijn vrouw, nu al weer vijf jaar terug, het minst zwaar. ‘Als ik terugkijk was dat eerste jaar in verhouding het minst moeilijke.’ Een woordkeuze die Peter bewust kiest, want makkelijk was het uiteraard ook toen niet. ‘Maar je kan er nog veel over praten met vrienden en ik heb mijn vervroegd pensioen uitgesteld, dus was nog veel aan het werk. Het was goed dat ik dagelijks iets moest.’ Peter zorgde de laatste tijd veel zelf voor zijn vrouw; een zorg die na haar overlijden wegviel en samen met het gemis bij hem voor een groot gat zorgde. ‘Je hebt niemand om de dingen die je doet mee te delen.Na ongeveer twee jaar werd dat steeds zwaarder en ging ik het gemis extra voelen. Zelf kwam ik er niet meer uit en ik zag geen oplossing.
Via de huisarts kwam ik bij een psycholoog. Dat heeft even gewerkt, maar na een tijdje kwam daar geen vooruitgang in. Via een oud collega kwam ik toen ook in contact met Jan. Het was toen 3,5 jaar na het overlijden van mijn vrouw, eigenlijk te lang.’ Na de kennismaking kon ook Peter het gevoel ervaren dat loskomt bij de deelnemers aan de ‘lotgenotengroep’. ‘Een vervelend woord, want het klinkt heel negatief, maar dat is het juist niet. Het was heel fijn om aan mee te doen, kijk er nog steeds elke keer naar uit, het aantal bijeenkomsten was voor ons te kort en daarom zijn we ook zelf doorgegaan. Ik heb nieuwe mensen leren kennen met dezelfde hobby’s en interesse en daar ontstaan nieuwe vriendschappen uit.’
Samen waren ze het er in het gesprek al snel over eens: het was en is een bijeenkomst die voor herhaling vatbaar is en voor alle leeftijden geschikt, want ook jonge mensen verliezen dierbaren. De bijeenkomsten hebben nieuwe vrienden gebracht, geven ruimte aan de behoefte tot gesprek met mensen die vergelijkbare situaties meemaken, verruimen hun netwerk en activiteiten. Nog steeds komen ze samen met deze groep, op eigen initiatief en op een ongedwongen vriendschappelijke basis.
De nieuwe gespreksgroepen VOORJAAR en NAJAAR gaan steeds door op een DINSDAGMORGEN. Met de groep zijn wij te gast in de gezellige huiskamer het Inlooppunt Kerkstraat 48 in Oisterwijk, steeds van 09.15 tot 12.15 uur. Wij gaan een inlevend en ondersteunend gesprek aan met een groep van maximaal acht personen en in totaal acht vaste bijeenkomsten.
Deze bijeenkomsten zijn bedoeld voor mensen die bewust willen stilstaan bij hun verdriet en een handreiking willen ervaren om hier met vernieuwde veerkracht mee om te gaan. Na aanmelding zal vooraf een individueel gesprek plaatsvinden met de begeleiders. Meer informatie en aanmelding kan via de website www.metgezelinzingeving.com of telefonisch bij Jan Daem (06/13416942).
