Maar wat nu, als dat lampje een paar uur langer moet branden dan voorzien, omdat de bruidegom te laat komt ? Wij rekenen in minuten, seconden en honderdsten van seconden. In de oudheid rekende men in uren. Het woordje “minuut” werd slechts uitgevonden in de 13e eeuw, en zelfs tot in de 18e eeuw waren er uurwerken met maar één wijzer, om de uren aan te duiden. De mensen toen hadden hun tijd. De bruidegom mocht gemakkelijk een paar uurtjes telaat komen. Intussen deden de bruidsmeisjes een dutje. Maar als zij wakker schrikken zijn de lampen al aan het uitgaan en er moet olie bij.
Die olie is nu juist het probleem. De bruidsmeisjes zijn allen even waardig. Allen zijn zij even mooi, allen zijn zij uitgenodigd tot de bruiloft, allen hebben zij een lamp. Allen zijn zij verantwoordelijk voor hun lamp. Allen ook doen zij een dutje als de bruidegom uitblijft. Eén enkel ding maakt het verschil uit : de olie. De onverstandige bruidsmeisjes hebben geen olie meegebracht. Maar juist, als haar de olie ontbreekt, dan is het alsof haar alles ontbreekt. Zonder olie is het alsof zij niet mooi zijn, alsof zij niet uitgenodigd zijn tot de bruiloft. Zij hebben geen olie, hun lamp dient tot niets en de bruidegom zegt haar : “Ik ken u niet”.
Wat betekent dan die olie ? Op die vraag antwoorden de Kerkvaders eensgezind : die olie is de liefde. Zonder de olie van de liefde blijft de lamp van het geloof onmogelijk branden. Zonder de daadwerkelijke liefde gaat het geloof dood. Als je niet leeft zoals je denkt, dan ga je denken zoals je leeft. Zonder de liefde ga je leven als een ongelovige. Dan ken je God niet meer. Van mensen die een liefde beginnen zegt men dat ze in kennis zijn. Zonder de olie van de liefde zijn wij niet in kennis met God, kennen wij God niet. God antwoordt dan : “akkoord, ik ken u ook niet”.
“Ik ken u niet”, zegt de Bruidegom. Wat hebben die domme bruidsmeisjes dan misdaan ? Niets. Juist, zij hebben niets gedaan. Haar olie was uitgeput, haar liefde stond op nul. Zij hebben hun verantwoordelijkheid niet opgenomen om voldoende liefde te hebben. En dat kunnen de verstandigen niet in haar plaats doen. Voor onze liefde zijn wij zelf verantwoordelijk, zijn wij alleen verantwoordelijk. De liefde maakt ons verantwoordelijk. Het woord zegt het : ver-antwoordelijk. Wij antwoorden voor wie wij beminnen, wij staan in voor wie wij beminnen.
Dat is dus de hamvraag : is de olie van mijn liefde zich aan het uitputten ? Als je God zoekt, als je wacht op God, dan heb je een goede dosis olie nodig. Je hebt hem zomaar niet aan het lijntje. God neemt zijn tijd. Je wacht op hem, maar je ziet niets, je hoort niets, je wordt niets gewaar. En intussen gaat je voorraad olie eraan. Wat blijft er nog aan liefde over wanneer God zich plots aankondigt ?
Het leven gaat voorbij. Wat zal er van ons leven overblijven ? Alleen de liefde. Wat kunnen wij, van alles wat wij geleefd hebben, de Bruidegom Christus aanbieden als Hij komt ? Alleen de liefde waarmee wij geleefd hebben. Alleen de liefde blijft. Alleen de liefde heeft eeuwigheidswaarde. Als ons de olie van de liefde ontbreekt, dan zal het zijn als waren wij afwezig, wanneer Christus de Bruidegom komt. Na een lang leven, zal mijn liefde voor God uitgeblust zijn ? Je kunt indutten. Je kunt vermoeid zijn, er niet meer in geloven, je aandacht verliezen, je waakzaamheid : niet meer gereed staan.
Ben ik gereed ? Er is een goeie test : ben ik gereed, nu, om iemand een dienst te bewijzen ? Jezus komt nu, dag na dag, in de mensen rondom ons. Ben ik bereid hem te onthalen in de dagdagelijks bezigheden ? Zo ja, dan is de olie op peil in de lamp van mijn liefde.
De vraag die Jezus ons vandaag met die parabel stelt is dus : heb je olie bij ? Waar sta je met je liefde ? Zonder de olie van de liefde heb je misschien nog de lamp van het geloof, maar je lamp is uit en je geloof is dood.
Bidden wij de Heer om zijn Geest van Liefde.
Broeder Mark uit de abdij Orval
