In die tijd begon Jezus in de synagoge te spreken: “Het Schriftwoord dat gij zojuist gehoord hebt is thans in vervulling gegaan.” Allen betuigden Hem hun instemming en verbaasden zich dat woorden, zo vol genade uit zijn mond vloeiden. Ze zeiden: “Is dat dan niet de zoon van Jozef?” Hij zei hun: “Natuurlijk zult ge Mij dit spreekwoord voorhouden: Geneesheer, genees uzelf: doe al wat, naar wij hoorden, in Kafarnaüm gebeurd is, nu ook hier in uw vaderstad.”
Maar Hij gaf er dit antwoord op: “Voorwaar, Ik zeg u: geen profeet wordt aanvaard in zijn eigen vaderstad. En het is waar wat Ik u zeg: in de tijd van Elia immers, toen de hemel drie jaar en zes maanden gesloten bleef en een grote hongersnood uitbrak over het hele land, waren er veel weduwen in Israël; toch werd Elia tot niemand van haar gezonden dan tot een weduwe te Sarepta, in het gebied van Sidon. En in de tijd van de profeet Elisa waren er vele melaatsen in Israël, toch werd niemand van hen gereinigd, behalve de Syriër Naäman.”
Toen ze dit hoorden werden allen die in de synagoge waren woedend. Ze sprongen overeind, joegen Hem de stad uit en dreven Hem voort tot aan de steile rand van de berg waarop hun stad gebouwd was, om Hem daar in de afgrond te storten. Maar Hij ging midden tussen hen door en vertrok.
Enkele bedenkingen bij de lezing van zondag 31 januari
*Jezus is als Redder gekomen om zijn volk te bezoeken. Hij wil het juk van hun schouders lichten. Maar de inspanning moet ook van het volk komen. Hij maakt de inwoners van Nazareth duidelijk dat het niet enkel een zaak van toekijken is of een spektakel van wonderen op aanvraag. Een diepere ommekeer van het hart is noodzakelijk.
*Jezus biedt genezing en steun voor ons allen. Maar ook wijzelf moeten oprecht proberen een wending aan ons leven te geven.
( Bron: Gewijde Ruimte )
