Het vertrouwen,
uw Bron,
zit in uzelf,
u hoeft deze alleen te vinden.
Als u dat doet merkt u
dat Deze
verfrist en verkwikt.
( Anselm Grün ).
Een verhaal:
“Op een dag kwamen een paar oude mannen op bezoek bij abt Antonius van Egypte,
de beroemdste kluizenaar in die tijd. Onder hen was abt Jozef.
De grijsaard Antonius wilde hen op de proef stellen, en noemde een tekst uit de Schrift
en vroeg hun, te beginnen bij de jongste, wat die tekst betekende. Ieder gaf naar beste weten zijn mening.
Maar de oude man zei tegen ieder van hen: ' Je hebt het niet begrepen.'
Als laatste vroeg hij aan abt Jozef:' Hoe zou jij deze uitspraak uitleggen?'
Abt Jozef antwoordde: ‘Ik weet het niet.’
Toen zei abt Antonius: 'Ja, abt Jozef heeft de weg gevonden, want hij heeft gezegd:
" Ik weet het niet."
Dit verhaal komt uit de Vaderspreuken, een verzameling van oude wijsheden van de woestijnvaders en -moeders, die ons er vaak hardhandig toe dwingen onze ideeën over hoe het leven in elkaar zit te herzien. Deze vaders en moeders waren de eerste monniken en monialen van de christelijke traditie en leefden tijdens de vierde en vijfde eeuw in de woestijngebieden van het midden Oosten.
In hun tijd werden zij voor zonderlingen aangezien. Toch zochten rijken en machtigen hen op voor advies. Zij hadden de drukte achter zich gelaten en een wijkplaats gevonden waar anderen jaloers op waren.
Hun wijsheid was waarde(n)vol en is dat nog steeds.
Zij drongen door tot de diepte van de ziel en vanuit die diepte hielden zij de mensen een nieuwe kijk voor op spiritualiteit die origineel en uitdagend was. Zij schreven over afzondering, loslaten, al-één kunnen zijn, over stilte en vasten, over zelfbeheersing, zelfonderzoek en de strijd met het kwaad, over solidariteit met de naaste, over de moeite van het samen-leven en over het aanvaarden van leven en dood.
In onze abdijdagen staan wij vanuit de christelijke traditie in een spirituele stroom die ons omringt, doordrenkt en bevrucht en zijn we op zoek naar de Bron. Hierbij laten wij ons ook verrijken door wijsheden uit andere culturen en religies en inzichten uit de psychologie.
Wij zien spiritualiteit als een levenskunst, als levenswijsheid die richting geeft naar de Essentie van het leven. Het is de onderstroom van het leven die leidt naar liefde, schoonheid en waarheid.
De spiritualiteit die wij in de abdijdagen brengen streeft een procesmatige omvorming na op het persoonlijke vlak voor elk individu, die leidt naar geestelijke vrijheid en authentiek mens-Zijn. Of zoals de apostel Paulus het ooit formuleerde: ‘de vrijheid en de heerlijkheid van de kinderen Gods’
Wij reiken handvatten aan vanuit het verlangen om het leven tot een samenhangend geheel uit te bouwen. Om te komen tot een leven in harmonie met onszelf, met anderen, maar ook met het grote geheel van ons leven: De Onzichtbare.