De zuiverende en van liefde doortrokken kennis van God of het goddelijk licht, gedraagt zich bij de zuivering en het geschikt maken van de ziel voor de volmaakte vereniging, zoals vuur zich gedraagt in het hout, dat het wil omvormen tot vuur.
Het eerste dat het materiële vuur doet als het met hout in contact komt is: het geleidelijk droog maken. Het drijft er het vocht uit, het laat als het ware het hout schreiden, zodat het vocht dat er in zit er als tranen uitstroomt. Vervolgens maakt het vuur het hout zwart en donker en vies. Door het hout zo geleidelijk droog te maken brengt het vuur alle lelijke en duistere eigenschappen die het hout in tegenstelling met het vuur heeft, aan het licht en drijft ze naar buiten.
Doordat het vuur het hout van buiten uit tenslotte doet ontbranden en warm begint te maken, gaat het het hout omvormen in vuur; het maakt het hout zo mooi als het vuur zelf… Het hout bevat nu zelf de eigenschappen en actieve kwaliteiten van het vuur; het is immers droog en maakt ook droog; het is warm en maakt warm; het is helder en maakt helder; het is ook veel lichter dan tevoren, omdat het vuur al deze eigenschappen en effecten in het hout heeft gebracht.
Op deze wijze nu kunnen wij ook nadenken over dit goddelijk liefdesvuur: de contemplatie. Alvorens de ziel één te maken met zichzelf en in zichzelf om te vormen, zuivert dit goddelijk vuur haar eerst van alle bijkomstigheden die met dat vuur in tegenstelling zijn…Ook zien wij hoe de ziel steeds meer in liefde wordt ontvlamd naarmate zij gelouterd en gezuiverd wordt door middel van dit liefdesvuur…
Zo ziet men hoe deze donkere nacht, dit liefdesvuur, de ziel op dezelfde wijze in het duister ontvlamt als hij de ziel in het duister zuivert.
Uit: de Donkere Nacht van de ziel – Johannes van het Kruis. ( Avila 1542- Ubeda 1591 )
Is een Spaans karmeliet, heilige, mysticus, dichter en kerkleraar.
