Het ‘Onze Vader’, zoals een groep christenen uit Brazilië,
dit gebed naar hun eigen situatie hebben hertaald:
Onze Vader, Gij zijt niet op de eerste plaats onze Rechter en onze Heer, maar onze Vader,
want Gij luistert naar het roepen van uw kinderen in de verdrukking.
Die in de hemelen zijt waarheen wij in onze inzet de blik richten.
Uw bevrijdend optreden tegen allen die uw naam onderdrukken, worde geheiligd.
Uw Rijk kome, uw recht kome, om te beginnen tot de verarmden.
Uw bevrijding geschiede, nu al als begin op aarde en later in volheid in de hemel.
Geef ons heden het dagelijks brood dat we samen produceren en dat we samen willen eten.
Vergeef ons ons egoïsme. Leid ons niet in de bekoring om anderen uit te buiten en geld op te hopen.
Maar verlos ons van de wraak en de haat tegen de boze die ons onderdrukt en ons met geweld verdrukt. Amen.
Ter overweging.
De Liefde van de tuinman
De plek waar ik vandaag sta,
dat stukje wereld dat het mijne is,
vervlochten met al die mensen die ik al dan niet gekozen heb,
het kan ‘heilige grond’ worden, het kan de plek van de aanspraak worden.
Daar dringen de vragen tot mij door die onontkoombaar zijn:
‘Waar leef ik voor?
Wat doe ik met mijn talenten?
Waarmee vul ik mijn dagen?
Durf ik ten volle kiezen voor wat op mijn weg komt?
Het kunnen vragen zijn waarvoor ik al jaren op de loop ga.
Op een goede dag zijn ze er toch, beangstigend
als een brandende braamstruik
in de woestijn van mijn leven.
Voor mij ligt een opdracht.
Ik heb iets te doen voor mensen,
al is het maar een heel kleine wending geven aan deze wereld.
Niemands talent kan gemist worden,
hoeveel excuses er ook te verzinnen zijn om er onderuit te geraken.
En als ik bij mezelf denk:
‘Dorre vijgenboom, je hebt er tot nog toe niets van terecht gebracht’
dan is er de liefde van de Tuinman,
die mij een tweede kans geeft.
Uit: ‘Talent aan het werk’
Broederlijk Delen 2007